Tað var millum annað boðskapurin, tá forkvinnan helt Marita Debess Magnussen helt forkvinnurøðu á árligu ársveitsluni hjá B36.
Røðan kann lesast her 
***
Eg vil fegin takka tykkum øllum fyri at vera her í kvøld. Uttan tykkum, viðhaldsfólk, sjálvboðin og stuðlar, hevði hetta ikki borið til. Tað er ein gleði at savnast her, og saman líta aftur á eitt ár, ið bæði hevur kravt sítt – og samstundis givið okkum nógv at vera stolt av.
Tað er ikki nøkur loyna, at hetta hevur verið eitt trupult ár fyri okkara felag. Okkara flaggskip hevur havt mótvind alt kappingarárið. Vit hava stríðst, ofta ímóti útlitinum, men tíbetur altíð saman. Tað hevur verið eitt ár, har vit veruliga hava fingið prógvað styrkina hjá felagnum, og tað sambandið, sum bindur okkum øll saman.
Betri kvinnur. Eg fari at byrja við at siga, hvussu stolt vit eru av tykkum. Tit hava lagt eitt ár afturum við bæði høgum og lágum, men tað, sum veruliga hevur skilt tykkum út, er tykkara evni at taka avbjóðingarnar og umskapa tað til nakað positivt.
Tá ið tit endaðu í lægra bólkinum kundi tað verið lætt at mist mótið. Fyri onnur kundi hetta sæð út sum eitt afturstig, men fyri tykkum var tað ein møguleiki. Ístaðin fyri at síggja hetta sum eitt tap, tóku tit møguleikan at byggja upp, at mennast, og at koma enn sterkari út í hinum endanum.
Og júst hetta hevur givið okkum nakað serligt at fegnast um í kvøld. Í lægra bólkinum fingu tit møguleikan at arbeiða saman, at styrkja sambandið tykkara millum, og at menna tykkum sjálvar sum leikarar og sum lið. Tit hava styrkt tykkara grundvøll. Tit hava ment tykkara spælistíl, vunnið sjálvsálit og víst, at tit kunnu taka av øllum avbjóðingum við einum jaligum sinni.
Hetta árið hevur lært okkum, at ferðin fram er ikki altíð bein, og sigurin liggur ikki altíð í toppinum. Sigurin liggur í tí, tit hava megnað at bygt upp, í tykkara styrki, og í trúnni á tykkum sjálvar. Tit hava víst, at tað er ikki, hvar vit enda, ið avgerð, hvussu sterk tit eru – men heldur hvussu tit taka tað, sum kemur ímóti tykkum.
Lat hetta vera eitt minni um, at einki kemur uttan stríð, og at størstu sigrarnir koma ofta eftir tær truplu løturnar. Vit eru vís í, at alt tað, tit hava lært í ár, fer at bera frukt komandi ár. Tað fer at vera tann grundin, sum tit kunnu byggja á, tá ið tit aftur leita eftir hægstu málunum.
Betri menn. “Sterkir spælarar eru ikki teir, sum ongantíð tapa; tað eru teir, sum koma aftur, hóast teir hava tapt.”
Í kvøld standa vit saman sum eitt felag. Eitt felag við søgu, við sterkum samhaldsfesti, og við einum brennandi vilja til at røkka hægri. Vit hava verið ígjøgnum eitt ár við nógvum avbjóðingum, men tað er júst tá, vit vísa, hvørji vit veruliga eru. Og tit hava víst tað. Tit hava gingið út á vøllin við ágrýtni og eini trúgv upp á tað, sum vit eru saman um.
Minnist til hetta: Tá ið tíðin er ring, og tá ið avbjóðingarnar tykjast stórar, so er tað í veruleikanum tá, ið tit styrkjast. Tá ið alt ikki gongur, sum vit ætla, so er tað, at viljin til at standa saman og geva sítt ítarsta veruliga merkist. Hetta árið, hetta stríðið, byggir tykkum upp, gera tykkum sterkari, ger tykkum til teir spælarar, sum øll vilja eygleiða á vøllinum: teir, ið ongantíð geva upp, og teir, ið altíð leita eftir loysnunum, og ongantíð ræðast at royna seg.
Og hyggið bara eftir tí, tit longu hava megnað í ár. Tað er heilt fantastiskt! At koma í steypafinaluna er eitt tekin um tað góða arbeiðið, sum tit hava gjørt í ár. Ja, heilt víst! Bara tað at verða komið so langt er eitt framúr avrik. Hóast úrslitið í finaluni, hava tit víst styrki, samanhald og evni, sum krevur at koma heilt til finaluna. Slíkar løtur eru tær, sum styrkja felagsskapin og geva íblástur til komandi kappingar. Tað er nakað, vit øll í felagnum kunnu vera stolt av!
Komandi ár fer at krevja hart arbeiði – men lat tað ikki steðga tykkum. Tit hava eina avgerandi uppgávu frammanfyri tykkum – at bera arvin, at halda á og geva teimum ungu aftanfyri tykkum eina fyrimynd at trúgva uppá. Tað er tykkara tíð at lýsa upp vøllin, at geva alt og vísa, at hetta felagið stendur sterkari, tá ið tit halda saman og ikki lata nakað steðga tykkum.
Tit hava okkara stuðul, og eg veit, at tit fara at vísa, hvat veruligur stríðsandi er. Vit fara at røkka tí saman!
Men hóast nógvar avbjóðingarnar, so síggja vit eisini ljósini – og tey eru mong! Ungdómurin, okkara ungu leikarar, hava skarað framúr og lýst upp vøllin við vilja og dirvi. Tey hava veruliga víst okkum, at framtíðin hjá felagnum er bjørt, og pílarnar peika uppeftir. Hetta hevur givið okkum øllum nýtt mót og gleði, og tað merkist veruliga, at vit standa við eitt vendipunkt, har okkara yngru leikarar eru klárir at taka arvin.
Og vit hava havt nógv at gleðast um! Ungdómsdeildin vann allar steypafinalur sum tey luttóku í, og vit vunnu flest gullheiðursmerkir. Heilt fantastiska flott.
Oldgirls hava aftur vunnið gull, og tað er altíð ein gleði at fylgja teimum. Tað er fantastiskt at síggja teirra ágrýtni og áhaldni. Eg fegnist um, at old girls og boys eru ein partur av B36.
Til seinast! Ein serlig tøkk til tey, ið hava stuðlað okkum, hóast tungu løturnar. Við tykkara stuðli hava vit ikki bara fingið hugna í góðum løtum, men eisini staðið saman, tá ið tað hevur verið torført. Ein serlig tøkk til Petur og Boga, sum gjørdu eitt megnar arbeiði upp til finaluna.
Vit standa saman, og hetta árið hevur víst okkum, at hóast trupulleikar er okkara felag sterkt og viljasterkt. Komandi árið verður ikki minni spennandi, og við einum so sterkum felagsskapi og eini so dugnaligari ungdómssatsing er lítið, ið kann steðga okkum.
Takk fyri tykkara trúfesti, takk fyri tykkara gleði, og takk fyri, at tit eru ein partur av okkara felagsskapi. Tað besta er frammanundan, og tað eri eg vís í, at vit fara at uppliva saman!
Skál fyri tykkum øllum og fyri framtíðina hjá felagnum!
Góða veitslu.
– Marita Debess Magnussen, forkvinna í B36